Teknolojinin Öğrencilerin Eğitim Platformlarını Terk Etmesindeki Etkisi ve Nedenleri

Teknolojinin eğitim üzerindeki etkileri, toplumda en çok tartışma yaratan ve en önemli araştırma konularından biridir. Çevrimiçi öğrenme toplulukları, öğrencilerin bilgiye erişimini kolaylaştırmak ve etkileşimlerini artırmak için oluşturulmuş platformlardır. Ancak, bu platformlarda öğrencilerin katılımını ve kalıcılığını sağlamak, her şeyin hızlı bir şekilde geliştiği bu dünyada her zaman kolay olmayabilir. Öğrencilerin bu topluluklardan ayrılma nedenlerini ve bu süreçlerin yönetilebileceğini anlamak, çevrimiçi eğitim programlarının başarısı için kritik öneme sahiptir.

Çevrimiçi öğrenme platformları, öğrencilerin eğitim materyallerine ve diğer öğrencilere dijital platformlar aracılığıyla erişim sağlamalarını mümkün kılar. Bu topluluklar, özellikle esnek öğrenme saatleri ve coğrafi kısıtlamaların ortadan kalkması gibi avantajları ile bilinir.  Fakat bu avantajlara rağmen, öğrencilerin eğitimleri neden yarıda bıraktıkları ve bu çevrimiçi topluluklardan neden ayrıldıkları konusunda çeşitli problemler ortaya çıkmaktadır.

Michelle M. Kazmer'in (Kazmer,2005) çalışması, bu konuda önemli bir kaynak olup, öğrencilerin çevrimiçi öğrenme topluluklarından ayrılma süreçlerini derinlemesine incelemektedir. Bu araştırma, öğrencilerin karşılaştığı teknik sorunlar, dijital etkileşimler ve kişiselleştirilmiş öğrenme deneyimlerinin yetersizliği gibi faktörlerin, topluluklardan ayrılma eğilimlerini nasıl etkilediğini göstermektedir.Kazmer'in araştırması, çevrimiçi öğrenme topluluklarının geçici doğasını ve öğrencilerin bu topluluklardan ayrılma süreçlerini anlamak için önemli veriler sunar.

Bond ve arkadaşlarının (Bond ve diğerleri, 2020) çalışmaları, teknolojinin öğrencilerin çevrimiçi öğrenme topluluklarındaki etkileşimlerini nasıl şekillendirdiğini incelemiştir. Bu çalışmalarda, teknolojik cihazlara erişim, internet bağlantısının kalitesi ve dijital yetkinliklerin öğrenci bağlılığını nasıl etkilediği araştırılmıştır. Ayrıca, çevrimiçi öğrenme topluluklarının başarısı, bu topluluklarda sosyal varlık, bilişsel varlık ve öğretim varlığının ne derece sağlandığı ile yakından ilişkilidir. Burada bahsedilen sosyal varlık, bu topluluklarda öğrencilerin sosyal etkileşimleri ve toplulukla olan bağları iken, bilişsel varlık öğrencilerin öğrenme süreçlerinde aktif olarak düşünmeleri ve katılım varlığıdır.

Kazmer'in çalışmasında, çevrimiçi öğrenme topluluklarından ayrılan öğrencilerin deneyimlerini anlamak için nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada, öğrencilerle yapılan derinlemesine görüşmeler ve bu görüşmelerin tematik analizi yöntemleri kullanılmıştır.

Bond ve arkadaşlarının çalışmasında, dijital dönüşümün yükseköğretimde nasıl algılandığını ve kullanıldığını anlamak için karma yöntem araştırması uygulanmıştır. Bu çalışmada, nicel veri toplama teknikleri olarak anketler ve nitel veri toplama teknikleri olarak ise yarı yapılandırılmış görüşmeler kullanılmıştır. Araştırmada, öğrenci ve öğretmenlerin dijital medya kullanımı konusundaki görüşleri toplanmış ve analiz edilmiştir.

vanOostveen ve arkadaşlarının çalışmasında (vanOostveen,2015), tamamen çevrimiçi öğrenme topluluğu modeli teorize edilmiştir. Araştırma yöntemleri olarak teorik modelleme ve literatür incelemesi kullanılmıştır. Bu çalışma, mevcut modellerin analiz edilmesi ve yeni bir model önerisi ile ilgili literatürdeki boşlukları doldurmayı amaçlamıştır. Ayrıca, araştırmanın ampirik kısmında, çevrimiçi öğrenme toplulukları ile ilgili olarak çeşitli alt modellerin (örn. problem ve sorgulama tabanlı öğrenme, genel teknoloji yeterliliği) kullanıldığı belirtilmiştir.

Kazmer’in çalışmasına göre teknolojik sorunlar (altyapı, internet erişimi gibi), kullanıcı dostu olmayan platformlar ve teknik destek eksiklikleri nedeniyle öğrencilerin sorunlarına çözüm bulamaması öğrencilerin bu topluluklardan ayrılma sebeplerinden biridir. Çevrimiçi öğrenme topluluklarının etkili bir şekilde yönetilmesi ve teknolojik altyapının iyileştirilmesi, öğrencilerin devamlılığını artırabilir.

Elde edilen bulgular, teknolojik faktörlerin öğrencilerin çevrimiçi öğrenme topluluklarından ayrılmalarında kritik bir rol oynadığını ortaya koymaktadır. Öğrencilerin bu tür programlarda başarılı olabilmesi için teknolojik altyapının güçlü olması ve öğrencilerin dijital becerilerinin geliştirilmesi gerekmektedir. Eğitim kurumlarının ve çevrimiçi öğrenme platformlarının teknolojik altyapıya ve öğrenci desteğine daha fazla dikkat etmesi gerekmektedir. Böylelikle öğrencilerin eğitimlerini başarılı bir şekilde bitirmeleri ve platformları terk etmemeleri sağlanabilir.

Teknolojinin, öğrencilerin çevrimiçi öğrenme topluluklarından ayrılmalarında önemli bir etkisi olduğu belirlenmiştir. Teknolojik altyapı sorunları ve dijital beceri eksiklikleri, öğrencilerin bu programlara olan bağlılıklarını olumsuz yönde etkilemektedir.

Gelecekte yapılacak olan araştırmalarda, çevrimiçi öğrenme topluluklarında teknolojik sorunların nasıl minimize edilebileceğine odaklanmalıdır. Ayrıca, öğrencilere yönelik dijital beceri geliştirme programlarının tasarımı ve uygulanması, bu toplulukların başarısını artırabilir.

Referanslar

1. Bond, M., Bedenlier, S., Marin, V. I., & Zawacki-Richter, O. (2020). Digital Transformation in German Higher Education: Student and Teacher Perceptions and Usage of Digital Media.

2. Kazmer, M. M. (2005). How technology affects students' departures from online learning communities. International Review of Research in Open and Distributed Learning.

3. vanOostveen, R., Childs, E., Clarkson, A., & Flynn, T. (2015). Democratizing digital learning: theorizing the fully online learning community model. International Journal of Educational Technology in Higher Education.